Nalewka z miodem pszczelim: co leczy i jak go używać

Ćma pszczół, zwana ćma woskowa lub przez bydło ogniste - najgorszy pasożyt w pasiece. Larwy ćmy żywią się wszystkimi produktami pszczelimi. Duża populacja ula staje się przyczyną śmierci kolonii pszczół. Owad zyskał jednak sławę nie z powodu szkody, ale ze względu na jego właściwości lecznicze. Według producentów stosowanie nalewki z moli pszczół może zastąpić kompleksowe leczenie całego organizmu. Narzędzie leczy z gruźlicy, raka, chorób przewodu pokarmowego, układu oddechowego, wydalniczego, układu rozrodczego. Czy istnieje jakieś naukowe podłoże dla takich zarzutów, czy też jest to ruch marketingowy ze strony przedsiębiorczych pszczelarzy - zrozumiemy.

Cechy życia ćmy pszczelej

Ćma pszczół - To motyl z rodziny ćmy, który żyje wszędzie, gdzie znajdują się farmy pszczół. W stanie dorosłym owad ma zwykły szary kolor. Długość samic sięga 30-35 mm, samców 15-20 mm. Podobieństwo do ćmy domowej pojawia się w kształcie głowy.

Ciekawe

Pszczoły, które zawsze strzegą swoich uli i nie pozwalają obcym, ćma pszczół nie jest definiowana jako wróg. Motyle i ich potomstwo wydzielają substancje zapachowe podobne do smaku samych pszczół. Dlatego mogą łatwo przeniknąć ule, złożyć jaja i ostatecznie wypchnąć prawdziwych „mistrzów”.

Moth fireworm

Aparat doustny dorosłego motyla nie jest przeznaczony do karmienia. Ćmy wypełniają swoje potrzeby energetyczne nagromadzeniami dokonanymi w stadium larwalnym. Głównym celem dorosłych jest reprodukcja. Krycie odbywa się poza ulem. Wtedy samica przenika do ula i składa w niej jaja.

Pojawiły się noworodki larwy ćmy po raz pierwszy jedzą miód. Młodociani idą na solidniejszą dietę i jedzą dosłownie wszystko, co jest w ulu: plastry miodu, wosk pszczeli, wosk, podkład. Z brakiem żywności występuje kanibalizm. Gdy gąsienica uzyska pożądaną masę, przechodzi w etap przepoczwarczania. Nadmierna infekcja ula prowadzi do tego, że pszczoły opuszczają dom lub umierają.

Korzyści i szkody ćmy pszczelej są przedmiotem dyskusji i kontrowersji. A jeśli szkodliwość owada jest oczywista, to korzyść nie została jeszcze udowodniona przez nikogo. Lecznicze właściwości nierozpoznanej oficjalnej medycyny oznaczają poważne wątpliwości. Wydaje się prawdopodobną wersją, według której przedsiębiorczy ludzie rozpowszechniają legendę o skuteczności mola woskowego i sprzedają nalewkę z pływającymi gąsienicami nieznanego pochodzenia zaufanym obywatelom.

Uwaga!

Larwy ćmy pszczół są bardzo podobne do larw ćmy stodoły, ćma kodowaniamłyn ćma owocowanie ma żadnego związku z pszczołami. Tylko specjalista może określić gatunek.

Jaka jest tajemnica nalewki z miodem pszczelim

Nalewka

Sama pszczoła nie wykazuje właściwości leczniczych. Przygotuj środek ludowy z larw, które nie osiągnęły jeszcze fazy przepoczwarczenia. Według producentów larwy zawierają specjalny enzym zwany cerrazoyem, który ma destrukcyjny wpływ na drobnoustroje gruźlicy. Biorąc pod uwagę fakt, że młodsze pokolenie karmi się wyłącznie produktami pszczelarskimi, skład larw jest wzbogacony o wszystkie korzystne substancje, które razem zawarte są we wszystkich produktach pszczelich:

• kompleks witaminowy;
• białko, lipidy;
• nukleotydy, peptydy;
• pierwiastki śladowe;
• enzymy;
• lipidy.

Nalewka z mola woskowego posiada szerokie spektrum działania:

• przeciwdrobnoustrojowy;
• immunomodulujący;
• wchłanialny;
• przeciwwirusowy;
• lek rozszerzający oskrzela;
• uzdrowienie;
• tonik;
• przeciwutleniacz;
• kojący;
• przeciwpasożytniczy.

W oparciu o tak złożony efekt, stosowanie nalewki z mola jest nie mniej zróżnicowane: gruźlica, okres pooperacyjny, cukrzyca, niepłodność u mężczyzn i kobiet, impotencja seksualna, nadciśnienie, żylaki, osłabiona odporność, leczenie nowotworów, astma, bezsenność i wrzód żołądka.

Początkowo leczenie ćmą pszczelą było skierowane do osób z gruźlicą. Z czasem, aby dotrzeć do szerszego kręgu odbiorców docelowych, lista chorób, z których może pomóc nalewka, była regularnie uzupełniana. Być może nie ma takiej choroby, której ekstrakt nie mógłby pokonać.

Przygotowanie i dawkowanie nalewki

Nalewka z mola woskowego

Nalewka z ćmy pszczelej i jej właściwości wynikają z bogatego składu larw. Dlatego do przygotowania eliksiru należy użyć larw, które nie osiągnęły stadium przepoczwarczenia. Surowce umieszcza się w szklanym pojemniku i napełnia alkoholem.Proporcje składników zależą od stężenia, które należy uzyskać.

Uzdrowiciele ludowi przygotowują tak zwany ekstrakt 10% i 20%, stosunek larw do alkoholu w nich wynosi odpowiednio 1:10 i 1: 5. Po zanurzeniu zwierząt w alkoholu, pojemnik jest szczelnie zamknięty i umieszczony w ciemnym miejscu. Powstałą substancję należy nalegać w ciągu tygodnia.

Dawkowanie i samo leczenie „przepisuje” ten sam pszczelarz, producent. W przypadku umiarkowanych chorób zaleca się zwykle stosowanie 2-3 kropli na każde 10 kg wagi trzy razy dziennie. W ciężkich postaciach gruźlicy dawka jest prawie potrojona.

Pszczelarze, lekarze pracujący w niepełnym wymiarze godzin, zdecydowanie zalecają spożywanie kursów nalewek dla ćmy pszczół. Po miesiącu przyjmowania leku następuje 30-dniowa przerwa, a następnie terapia molowa zostaje wznowiona. Minimalny kurs - 6 miesięcy, idealny - 1 rok. Dlatego jedna nalewka z bąbelkami jest niezbędna. Przynajmniej potrzebują 6-7 sztuk. Koszt każdego z nich waha się od 500 do 700 rubli.

Zabronione jest stosowanie nalewek dla dzieci poniżej 14 roku życia, kobiet w okresie laktacji i ciąży, a także w obecności reakcji alergicznych na produkty pszczele. Reszta osób, których nie ma na tej liście, użycie roztworu alkoholu z pływającymi gąsienicami nie jest zabronione. Przy umiarkowanym spożyciu nalewki nie zaszkodzi organizmowi.

Historia stosowania nalewki

Nalewka z mola woskowego

Według legendy, nalewka z ekstraktu z ćmy pszczelej była używana już w XVII wieku w leczeniu gruźlicy, a pierwsze badania właściwości ćmy należą do Miecznikowa. Powstaje pytanie, czy nalewka jest tak szeroko stosowana w medycynie tradycyjnej, dlaczego więc ludzie masowo umierali na gruźlicę do lat 20-30 ubiegłego wieku. Miecznikow był naprawdę zaangażowany w badanie gruźlicy, a mianowicie odporności na gruźlicę. O jego badaniach ekstrakt z mola woskowego historia milczy.

Następnie sztafeta badająca unikalne właściwości ćmy została przeniesiona do Metalnikowa i Zolotarewa. Najważniejsze badania przeprowadził S. A. Mukhin. Według niektórych danych jest on homeopatą, według innego terapeuty, w trzecim źródle jest kardiologiem. W dzieciństwie sam lekarz chorował na gruźlicę. Nalewka z ćmy, którą ojciec przyszłego naukowca kupił od uzdrowicieli, pomogła mu uciec od niebezpiecznego ucisku.

Mukhin poświęcił całe swoje życie na badania ćmy woskowej i ujawnił, że dzięki jej pomocy możliwe jest nie tylko leczenie gruźlicy, ale także jaskiń, a także rozpuszczanie blizn i przyspieszenie procesu zdrowienia po zawale serca. Wszystko byłoby bardzo prawdopodobne, ale w kręgach medycznych nazwisko lekarza nie jest znane nikomu. Nie ma też wzmianki o S. A. Mukhine, homeopacie w Wikipedii.

Enzym cerrase, na który liczą zwolennicy terapii molowej, nie jest wymieniony w żadnym autorytatywnym katalogu, a jego formuła nie jest znana biologom. Ale recenzje po zabiegu nalewką ćmy można znaleźć bez trudu.

Możliwe jest wprowadzenie „bazy naukowej” pod wszystko, o ile ktoś w nią wierzy. Z takim samym sukcesem można argumentować o leczeniu robaków, które uczyniły amerykańskiego badacza. Gelminoterapia jest nie mniej popularna w Ameryce niż w rosyjskich obszarach leczenia ćmy woskowej. Według naukowca pasożyty - niezbędny element w ludzkim ciele. Bez nich cały łańcuch biologiczny jest naruszany, co prowadzi do reakcji alergicznych, astmy.

Jedyne, co można wytłumaczyć efektem leczenia nalewką z ćmy pszczelej, to efekt placebo. Kiedy osoba mocno wierzy, że użycie leku doprowadzi go do wyzdrowienia, w organizmie zostaje uruchomiony mechanizm samoleczenia. Zjawisko to nie zostało w pełni zbadane, ale szereg eksperymentów potwierdza, że ​​w ponad 60% przypadków tabletki na smoczek naprawdę pomagają pokonać dolegliwość.