Opis i zdjęcie pasiastej muchy przypominającej osę

Mucha podobna do osy jest znana wielu ogrodnikom. Owad jednak nie zachowuje się wcale jak osa, ale w zupełnie inny sposób: różnicę widać, gdy stworzenie, wystraszone przez zbliżanie się osoby, wznosi się w górę. Zawis nie opuszcza strefy zagrożenia natychmiast. Przez jakiś czas wisi na miejscu, wydając dźwięk, przypominający szum wody, skrzydłami. Najwyraźniej ten fakt wpłynął na nazwę muchy.

Jak to wygląda

Jacks, są sirfidy - duża rodzina licząca około 6000 gatunków. Zewnętrznie, pasiasta mucha z rodziny Syrphidae naprawdę przypomina potężną osę, pszczołę, a nawet trzmiela. Ta cecha (mimikra) pozwala owadom chronić się przed ptakiem, który chce go zjeść. W końcu ptaki starają się nie kontaktować z osami, obawiając się ich żądła i trucizny.

Rozmiar ciała dorosłej samicy muchy wynosi 10-12 mm, są też duże okazy rozmiar ciała do 25 mm. Główną cechą różnicy owadów tego gatunku jest brak twardych włosków, których właściciele są przedstawicielami innych rodzin mięsnych. Jak trzmiel pasiaste ciało w kolorze ciemnożółtym muchy pokryte małym stosem. Ale w przeciwieństwie do tych owadów, nie ma drugiej pary skrzydłowych, co daje im możliwość zawisania przez długi czas i drastycznie zmienia kierunek ich ruchu. Poduszkowiec jest właścicielem lekkich krótkich nóg i umiarkowanej długości trąbki (zdjęcie muchy przypominającej osę przedstawiono poniżej).

Latać unoszą się

Gdzie mieszka

Prawie wszędzie unosi się mucha, z wyjątkiem Antarktydy, pustyń i tundry. Owady tego gatunku są szczególnie powszechne w Europie, Azji Środkowej i Ameryce Północnej.

Uwaga!

W Rosji jest pasiasta mucha zamieszkująca podwórza.

Co się karmi

Dorośli karmią pyłek i nektar roślin. Najczęściej mucha jak osa znajduje się na roślinach kwitnących, pietruszce, koprze i marchwi. Nie gardzi różnymi ziołami łąkowymi, drzewami owocowymi i krzewami. W końcu podstawą żywienia owadów jest cukier zawarty w nektarze. To on uzupełnia zapasy energii latającego owada. Pyłek jest źródłem białka, które jest niezbędne do prawidłowego wzrostu i rozwoju jaj.

Jak pomnożyć

Lata much zaczynają się na przełomie maja i czerwca. Okres godowy Mówcy zwykle pojawiają się w lipcu. Jedna samica składa do dwóchset jaj. Można go umieścić w trawie, na łodygach roślin, gałęziach drzew i na powierzchni gleby (miejsce składania jaj zwykle zależy od rodzaju owada). W ten sposób unosi się cebula, głównie na cebuli, składa jaja na piórach kultury.

On rozwój jaj zwykle trwa 8-12 dni. Beznogie, nieruchome larwy, które się z nich pojawiają, przypominają elastyczną pijawkę o zielonym, jasnożółtym lub różowawym odcieniu. Przez cienką skórkę widoczne narządy wewnętrzne. Długość syrphida na tym etapie rozwoju wynosi około jednego centymetra.

W zależności od rodzaju żywności larwy mogą się różnić:

• drapieżniki używają pokarmu dla mszyc, chrząszczy i innych małych owadów, pomagając ogrodnikom zwalczać małe szkodniki;
• gatunki roślinożerne uszkadzają cebulki lilii i łodygi roślin;
• larwy żyjące w stawie są wykorzystywane do usuwania pokarmu;
• łajno i drewno martwych drzew stanowi źródło pożywienia dla egzotycznych much muchówek.

Larwy much larwalnych

Zatem larwy żerują i rosną przez 2-3 tygodnie, po czym przechodzą do następnego etapu rozwoju - stadium poczwarki.

Kukiełka poduszkowca ma ciało w kształcie kropli. Poczwarki, które pozostają do zimy zazwyczaj brązowe, jasny odcień - letnie poczwarki. Po 10-14 dniach z poczwarki pojawia się dorosły osobnik, który po 1-2 godzinach staje się zdolny do latania. Wraz z nadejściem zimnej pogody gąsienice nowej generacji ukrywają się przed zimowaniem.

O zagrożeniach i korzyściach

Nie każdy wie, że mucha nie jest w stanie gryźć, ponieważ nie ma ani żądła, ani trucizny. Mówiąc o niebezpieczeństwach i zaletach tych „fałszywych” os, wszystko zależy bezpośrednio od ich typu.

Uwaga!

Ogromne larwy drapieżnego drapieżnika. Są najlepszymi obrońcami drzew i krzewów owocowych, niszcząc różne szkodliwe owady. Larwy muchówki są również zapylaczami kwitnących roślin, co jest szczególnie potrzebne na obszarach górskich z powodu braku pszczół.

Wręcz przeciwnie, można powiedzieć o roślinożernych wiewiórkach. Takie muchy są źródłem dużych problemów dla właścicieli działek ogrodowych, krzywdzących cebulę, czosnek, cebulki hiacyntów, żonkile, mieczyki i tulipany. W rezultacie uszkodzone rośliny zaczynają boleć i wysychać. Cebule kultur kwiatowych cierpią nie mniej, nie dając sobie dobrej reprodukcji.