Krymski chrząszcz ziemny
Krymski chrząszcz ziemny jest jednym z największych i najpiękniejszych chrząszczy drapieżników zamieszkujących połacie półwyspu Krymskiego. Ten gatunek należy do rodziny chrząszcze naziemne, porządek chrząszczy. Chrząszcze są wymienione w Czerwonej Księdze ze względu na gwałtowny spadek ich liczby. Jest to ułatwione nie tylko przez brak opadów wpływających na bazę pokarmową drapieżników, ale także przez redukcję obszarów dziewiczych, a także stosowanie pestycydów i łapanie unikalnych osobników przez kolekcjonerów.
Jak to wygląda
Krymski chrząszcz ziemny jest chrząszczem, którego długość sięga 50 mm. Kolor ciała może się różnić od odcieni niebiesko-fioletowego do czarno-zielonego. Owad charakteryzuje się optycznym zabarwieniem, które powstaje w wyniku załamania światła na gruboziarnistej, pomarszczonej powłoce. Ta funkcja sprawia wrażenie, że kolor owada może się różnić. Brzuszna część ciała chrząszcza jest czarna i ma lśniący metaliczny połysk.
Uwaga!
Przedstawiciele rodzaju męskiego różnią się od kobiet długimi wąsami i wydłużonymi przednimi kończynami.
Siedlisko
Krymski chrząszcz ziemny występuje głównie w południowo-zachodniej i zachodniej części półwyspu. Woli mieszkać na powierzchni gleby w lasach mieszanych lub liściastych, parkach lub skwerach, ukrywając się w opadłych liściach, pod pniami i korzeniami drzew.
Funkcje stylu życia
Krymski chrząszcz pokazuje aktywność w ciemności. Tylko silny głód może sprawić, że drapieżnik pojawi się po południu. Potężne długie nogi pomagają chrząszczowi złapać ofiarę, dzięki czemu owad jest w stanie przejść ścieżkę o długości do 2 tysięcy metrów.
W razie niebezpieczeństwa chrząszcz krymski wykorzystuje swój mechanizm ochronny. Uwalnia żrący, nieprzyjemny zapach, płyn z tylnej części brzucha. Ze względu na tę cechę owada większość zwierząt i ptaków stara się do niej nie zbliżać.
Uwaga!
Kontakt z cieczą żrącą, która zawiera kwas mrówkowy, w oczach człowieka może powodować zapalenie spojówek.
Co się karmi
Krymski chrząszcz jest mięsożernym owadem, który żywi się lądowymi mięczakami. Dieta drapieżnika obejmuje:
- ślimaki;
- gąsienice;
- małe robaki, ich jaja i larwy.
Ulubionym przysmakiem chrząszcza jest ślimak. Aby zjadać mięczaka, drapieżnik nie uszkadza swojej skorupy, umieszcza jej głowę we wnęce i kopie potężne szczęki w mięso ofiary, „pijąc” ją. Nasycony chrząszcz ziemny zakopuje się w ziemi, gdzie może leżeć przez kilka dni.
Uwaga!
Krymskie chrząszcze są bardzo korzystne dla gruntów rolnych, chroniąc je przed szkodliwymi owadami.
Jak pomnożyć
Owady zwykle kojarzą się w środku wiosny. Wtedy samica w ziemi w najkorzystniejszych siedliskach składa jaja. Czternaście dni później rodzą się larwy o sześciu nogach, do 2 cm wielkości, a po 12 godzinach wylęgu ich biały kolor staje się purpurowo-czarny.
Krymskie larwy chrząszczy mają dobry apetyt, są w stanie jeść mięczaki już po 40 godzinach od momentu urodzenia. Nie każda ofiara chce umrzeć z potężnych szczęk larwy, opierając się i wykręcając, przydziela wrogowi spieniony śluz. Jednak mały drapieżnik, z pomocą szponiastych nóg, obraca skorupę małży w swoją stronę i kopie w nią.
Pod koniec sierpnia larwy przepoczwarzają się, stają się dorosłe zimą. Średnia długość życia chrząszczy wynosi średnio 2-3 lata.