Opis i zdjęcia chrząszczy

Chrząszcze z podrodziny Carabinae występują niemal wszędzie. Dziś nauka zna około 50 000 gatunków tych owadów. Chrząszcze z rodzaju Ceroglossus zamieszkują region chilijsko-patagoński, przedstawiciele rodzaju Aplothorax zamieszkują St. Helena, a osobniki należące do rodzaju Pamborini znajdują się w Nowej Zelandii. Z tego artykułu dowiesz się, jak wygląda chrząszcz ziemny, zdjęcie jest przedstawione poniżej, jakiego rodzaju życie prowadzi i w jakich warunkach woli mieszkać.

Gatunki karabidów

Funkcje ogólne

Około 3000 gatunków chrząszczy Carabinae zamieszkuje terytorium Rosji, różniące się wielkością, wyglądem, a nawet cechami rozwojowymi. Przeczytaj więcej o tym, jak wygląda chrząszcz.

Wygląd

Chrząszcz ziemny jest dość długim owadem, którego rozmiar ciała może dochodzić do 8 cm, są okruchy do 4 mm, osobniki średniej wielkości do 3 cm, najczęściej są to chrząszcze o ciemnym kolorze z jaskrawym metalicznym odcieniem stworzonym przez najmniejsze poprzeczne linie. Są też osoby o odcieniach czerwieni, czerwieni i zieleni.

Segmentowany kształt ciała jest główną cechą wszystkich chrząszczy naziemnych. Czasami ta zasada jest zerwana:

• homofrony - są właścicielami bardzo szerokich ciał, wyróżniających się wybrzuszeniem;
• osobniki z rodzaju Demetrius, Drypta lub Odacantha mają wydłużone ciało macierzyste;
• konie mają długie i cienkie nogi;
• scaryites - kopanie jednostek ma zwężenie, które oddziela przednią i tylną część ciała.

Większość gatunków tej rodziny lata bardzo słabo, stosując podobną metodę przemieszczania się tylko w celu osiedlenia. W takich okazach gęsty elytra prawie całkowicie pokrywa część brzuszną. Niektóre rodzaje odczuć unoszenia się w powietrzu są całkowicie nieznane. Mają albo elytrę, albo są nieobecne lub słabo rozwinięte, w wyniku czego rosną razem. W związku z utratą lotu lub jego osłabieniem chrząszcze mają dobrze rozwinięte kończyny, przystosowane do chodzenia i biegania.

Ciekawe

Samice różnią się od samców wąskimi segmentami. Grubsze są w kopaniu przedstawicieli. Na przedniej łydce jest nawet polędwica, która służy jako organ do czyszczenia wąsów. Dzięki segmentowi pazurów chrząszcz jest w stanie przyczepić się do podłoża lub zapiąć roślinę.

Sposób życia

Niektóre gatunki chrząszcza znajdują się w ziemi, są takie, które mogą żyć na drzewach lub krzewach.

W większości przedstawicieli tej rodziny są nocni, idący w poszukiwaniu pożywienia.

Uwaga!

Obecność silnych i silnych kończyn pozwala im pokonać znaczne odległości, ponieważ zwane są żukami lub szybkimi piechurami.

Moc

Owady z rodziny Carabinae różnią się pod względem żywienia. Co jedzą chrząszcze?

• fitofagiczne - chrząszcze żerujące na roślinach;
• entomofagi są drapieżnikami żywiącymi się ślimakami, ślimakami, dżdżownicami, gąsienicami, chrząszczami i ich larwami;
• Mixofagi - mieszany typ chrząszczy, które żywią się pokarmem roślinnym i zwierzęcym.

Hodowla

Rozmnażanie i rozwój chrząszcza

Chrząszcze żyją według norm owadów przez stosunkowo długi czas - co najmniej trzy lata. Aby stać się dorosłym, przyszła jednostka przechodzi kilka etapów: jajko, larwa, poczwarki i imago.

W jednym sprzęgle jest ponad pięćdziesiąt jaj, które samica składa w żyznej glebie. Po dwóch tygodniach larwy mają 6 szponiastych nóg. Po 10 godzinach ich biała powierzchnia nabiera fioletowo-czarnego koloru. Po dwóch dniach larwy stają się małymi drapieżnikami, stając się właścicielami stosunkowo silnych szczęk. Pod koniec lata przepoczwarzają się i w ciągu trzech tygodni tworzą młode chrząszcze.

O szkodnikach

Niektóre gatunki chrząszcza są szkodnikami. Niszczące nasadzenia kulturowe stanowią poważne zagrożenie dla ogrodów warzywnych i gospodarstw rolnych, dlatego można je przypisać złośliwej grupie chrząszcz mielony – czarna smołaktórych długość ciała nie przekracza 1,5 cm Odpowiadając na pytanie, na czym żywią się chrząszcze tego gatunku, zauważamy, że ich głównym przysmakiem są zboża.

Uwaga!

Szkodniki, preferując zboża, niszczą ogromne obszary upraw. Jedzą młode liście roślin zimowych, co zapobiega dalszemu wzrostowi roślin. Ich ulubionym przysmakiem jest nektar i pyłek kwiatów.

Larwy chrząszczy również powodują szkody, żywiąc się sokiem mlecznym młodego ziarna. Szkodniki są szczególnie narażone na pola pszenicy, żyta i jęczmienia. Nie odmówią kukurydzy i owsa. Brak uprawianych nasadzeń można zastąpić nawet porami.

Chrząszcz ziemny

Po kojarzeniu samice składają jaja (w jednym sprzęcie może być do 250 sztuk), które mają biały kolor, gładką powierzchnię i owalny kształt.Po trzech tygodniach pojawiają się z nich larwy. Żyją w górnej warstwie gleby, pokarmem dla nich są liście różnych zbóż. Zimą larwy żyją pod ziemią, najczęściej w przypadku upraw zimowych. W połowie wiosny przepoczwarczają się, co trwa około 20 dni. Po tym stają się osobami dojrzałymi seksualnie.

O drapieżnikach

Szczególnie często na terytorium naszego kraju wspólnego, lasu lub, jak to się nazywa, chrząszcza ogrodowego, którego opis różni się nieco od poprzedniego osobnika:

• Jest to owad wąsaty, którego długość ciała sięga do 3 cm;
• Chrząszcz ma ciemny grafit lub brązowy kolor z metalicznym połyskiem;
• w obszarze klapy są wydłużone rowki ze złotymi łatami.

Drapieżny owad jest właścicielem potężnych sierpowatych szczęk i wystarczająco rozwiniętych nóg, co pozwala mu poruszać się szybko w poszukiwaniu pożywienia. To właśnie te cechy odróżniają pożyteczne owady od szkodników: mają krótsze nogi i niewiele wystające żuchwy. A entomofagi (przydatne błędy) są większymi owadami.

Chrząszcz ogrodowy

Chrząszcze polują w nocy, w ciągu dnia próbują ukryć się w schronach pod korą drzew, opadłych liści lub kamieni. Ich ofiarami mogą być różne szkodniki ogrodu i ogrodu warzywnego: ślimaki, ślimaki, gąsienice, a także ich larwy.

Po zauważeniu odpowiedniej zdobyczy drapieżnik atakuje ją, wpatrując się w szczęki. Po czym chrząszcz wstrzykuje specjalny płyn. Dzięki niej tkanka zdobyczy rozpuszcza się, zamieniając się w półpłynną masę. W tej formie chrząszcz i zjada swoją zdobycz.

Larwa chrząszczy ziemnych - nie mniej aktywny drapieżnik, można wręcz powiedzieć, że ma znacznie większy apetyt. Ma wygląd robaka. Porusza się za pomocą trzech par bardzo długich nóg piersiowych. Młode potomstwo żyje w górnych warstwach ziemi, by jesienią stać się pełnoprawnymi chrząszczami.

Dorosłe osobniki dowolnego gatunku drapieżników żyją w górnej warstwie gleby lub na jej powierzchni. Owady są przystosowane do różnych warunków. Żywotność tego gatunku chrząszczy wynosi od 3 do 5 lat. W tym okresie owady krzyżują się kilka razy.

Biorąc pod uwagę, że jeden owad z chrząszcza mielonego w lecie niszczy ponad trzysta szkodników, korzyści z robactwa ogrodowego są po prostu bezcenne.

Uwaga!

Nie bierz żuka rękami, ponieważ ma mechanizm ochronny. Owad uderza swojego sprawcę strumieniem żrącego, specyficznie pachnącego płynu.

O chrząszczach mieszanych

Przedstawiciele tej grupy są nie mniej liczni niż wyżej opisane gatunki chrząszczy ziemnych. Te chrząszcze jedzą i odżywiają się roślinami i zwierzętami. Jasnym przedstawicielem grupy typu mieszanego jest chrząszcz zmielony. Pod nieobecność zieleni żywi się jak drapieżnik, ponieważ uprawy zbóż stają się fitofagiem.