Opis przywr

Trematody są przedstawicielami robaków z rodzaju płazińców. Jeśli przetłumaczysz ich nazwę z języka greckiego, będzie to wyglądało jak „posiadanie frajera”. Inną nazwą klasy trematode są przywry. Przedstawiciele są dość liczni i tylko około czterdziestu gatunków może rozwinąć się w ludzkim ciele. Przedstawiciele trematodes powodują poważne patologiczne procesy w gospodarzu, w których pasożytują. Te dolegliwości nazywane są trematodozami i mogą być nawet śmiertelne. Istnieją takie rodzaje chorób, jak opisthorchiasis, schistosomiasis, fascioliasis, clonorchosis i dicroceliosis.

Kim są przywry

Jeśli weźmiemy pod uwagę, jak wyglądają przywry, należałoby zauważyć, że kształt ich ciała wygląda jak liść. Ale różne gatunki mają swoje własne cechy i różnice. Trematody fotograficzne pokazują, że ich kontury mogą się różnić tak bardzo, że przybierają kształt prawie okrągły lub gruszkowy.

Ciekawe

Rozmiar robaków również może się różnić. Jeśli mówimy o wszystkich możliwych przedstawicielach, wynosi on od kilku milimetrów do półtora metra. Te, które są pasożytnicze u ludzi, mogą osiągnąć osiem centymetrów.

Charakterystyka struktury zewnętrznej i wewnętrznej

Struktura przywr. Jest raczej prymitywna. Ich ciało pozbawione jest jamy, jak u nicieni lub segmentów jak w tasiemcach. Trematody składają się ze specjalnego rodzaju nabłonka zwanego powłoką syncytialną. Cały robak jest jakby włożony do torby składającej się z mięśni i skóry. Na jednym końcu drążka znajduje się przyssawka, która służy jednocześnie jako ustna i odbytowa. Jest niezbędny do karmienia pasożyta. Inny przyssawka znajduje się poniżej i jest używany przez przywry jako narzędzie mocujące.

Uwaga!

Pasożytowi brakuje systemu sensorycznego, ale poza tym przywry są pełnowartościowymi mikroskopijnymi organizmami.

Układ trawienny Trematode

Sucker ustny ma dno, na którym znajduje się usta. Ta dziura przechodzi do gardła i przełyku. Następna część przewodu pokarmowego to dwa ślepo kończące się kanały jelitowe. Resztki, które nie zostały strawione, idą w ten sam sposób, w jaki przyszły.

Trematody

Układ wydalniczy Trematode

Z każdej komórki otoczonej rzęskami, w pobliżu przywr, rysuje się bardzo cienkie kanaliki, które grupują się razem i tworzą większe zbiorniki, które nazywane są kanalikami i za ich pomocą pozostawiają otwór w tylnej części pasożyta.

Układ nerwowy przywr

Węzły mają pewne pozory mózgu, reprezentowane przez zwoje. Od tego węzła wzdłuż ciała rozciągnij nerwy, 2 po obu stronach brzusznej, grzbietowej i bocznej części. Te pnie, które znajdują się po bokach, mają ze sobą połączenia.

Ciekawe

W stadium larwalnym przywr występują pewne narządy zmysłów, reprezentowane przez receptory okelli i nabłonkowe.

Układ płciowy przywr

Trematody mają hermafrodytyczny układ rozrodczy, ale ich zapłodnienie ma charakter krzyżowy. Nie dotyczy to pasożytów należących do mieszkańców krwi. Gatunki te są dwupienne, a całe życie jest parami. Samica jest mniejsza, a samiec umieszcza ją w specjalnej zakładce. Tam kobieta istnieje w stanie przywiązanym do niej przez całe życie.

Jaja

Morfologiczne cechy jaj przywry są owalnym kształtem, nieprzeniknioną skorupą i specjalną czapką, przez którą larwa opuszcza jajo i wchodzi do środowiska. U niektórych gatunków jaja mają nieregularny kształt i mają ciernie i kolce. Kolor jaj w przywrach waha się od jasnożółtego do ciemnobrązowego.

Cechy cyklu życia przywr

Przed rozważeniem ogólnych cech cyklu życia przywr, konieczne jest zrozumienie niektórych pojęć.

1. Marita. Indywidualny robak, który osiągnął dojrzewanie.
2. Miracidia. To pierwszy etap larwalny.
3. Sporocista. Drugi etap larwalny. Podczas tego etapu larwa rozwija możliwość partenogenetycznej reprodukcji.
4. Redia i cercarium. Jest to odpowiednio trzeci i czwarty etap larwalny.
5. Adolescarius to reinkarnacja u osoby dorosłej, która raz w ciele może być prowokatorem chorób.
6. Ostateczny właściciel. To nazwa organizmu, w którym dojrzały pasożyt żyje i rozmnaża się.
7. Właściciel typu pośredniego. Jest to organizm, w którym rozwijają się robaki, będąc w stadium larwalnym.

Cykl Trematode

Schemat przebiegu życia przywr ma znaczne różnice w stosunku do innych patogenów chorobotwórczych.Oprócz głównego mają również hosty pośrednie.

Uwaga!

Cykl rozwojowy przywr jest bardziej złożony niż inne robaki. Oprócz hosta końcowego i pośredniego istnieją również dodatkowe hosty. Podobnie jak ostatnie różne zwierzęta.

Dojrzały seksualnie helmut składa jaja, które wraz z wydzieliną głównego gospodarza wpadają do wody lub gleby. Zarodek uformowany w jajku do następnego etapu rozwoju musi wejść do mięczaka. W przeciwnym razie po prostu umiera. Rozwój larw występuje w mięczaku i powstawanie cerkarii, które mają wszystkie objawy dorosłego. Po uformowaniu cerkaria opuszczają mięczaka i opuszczają środowisko wodne, gdzie pływają, oczekując nowego gospodarza. Może to być dodatkowa lub ostateczna wersja. W pierwszym przypadku przywroty przekształcają się w metacerkarie i przerastają kapsułką. Larwy niektórych gatunków łączą się z roślinami rosnącymi blisko wybrzeża i zamieniają się w adolescaria. Są to główne etapy rozwoju przywr.

Uwaga!

Wiele z uformowanych larw pasożytów skazanych na śmierć jest skazanych na śmierć z powodu tak złożonego procesu rozwoju, ale natura kompensuje to zdolnością larw do rozmnażania się, a także dużą liczbą jaj wytwarzających osobniki dojrzałe.

Czym są przywry

Istnieje wiele różnych typów przywr (członkowie klasy Trematoda), a poniższa tabela pokazuje ich rozmieszczenie i możliwość zakażenia przez człowieka.

Rodzaje przywr

Najbardziej znane przywry, które pasożytują w człowieku, dzielą się na schistosomy i nie-chistomea. Pierwsze żyją we krwi, a reszta w płucach lub wątrobie. Przywry krwi są pasożytnicze we krwi gospodarza i żyją w gorących krajach. Zakażenie takim pasożytem jest łatwe podczas kąpieli w brudnych wodach. Wynika to z faktu, że cerkarie tego gatunku wyłaniają się z mięczaków i swobodnie przemieszczają się w słupie wody, aż natkną się na osobę, do której wchodzą, penetrując przez skórę.

Inne gatunki przywr dostają się do ludzkiego ciała w postaci metakerkarii, które osoba połyka wraz z rybami, skorupiakami lub roślinami, które nie zostały starannie przetworzone. Pasożytują w układzie pokarmowym.